Wednesday, October 26, 2011

Kembalinya sebuah nostalgia..

     Hari ni... abah mengemas rumah di bahagian atas.. aku dipanggil unyuk menolong, tergerak hati nak tengok kotak yang dihulurkan abah. Aku selongkar kotak yang penuh dengan buku-buku aku waktu form 5 dulu.. tiba-tiba terjumpa fail warne merah yang depannya aku spray tulis name aku 'dot'. bukan aku nak citer pun pasal fail aku tu..cume aku nak tekankan pasal isi kandungan dalam fail tuh.. aku sela punya selak,tetiba aku jumpe buku bola yang aku pernah beli sebab nan amek gambar Cristiano Ronaldo, zaman kegemilangan dia waktu tu... aku jumpe gambar-gambar yang aku buat koleksi...Aku jumpe artikle-artikle..dan tiba-tiba aku terjumpa satu surat,.... surat dari 'someone' yang rapat dengan aku, dia tegur pasal aku ngan adek angkat aku.. ehem2.. dan aku jumpa surat lagi..dari 'someone' yang rapat gak ngan aku..hurm dalam tu dia tulis supaya aku jangan sedih-sedih tentang kehilangan sesuatu yang penting buat aku tapi tak special.. aku tersentak gak la baca surat tu..sebab benda tu dah lame hilang dalam kepala aku.. tajuk untuk peristiwa tu aku ingat tapi isi kandungan dan intisari peristiwa aku kurang ingat..dan surat tu mengembalikan semula nostalgia yang berlaku, setiap langkah , detik, pandangan, percakapan, perlakuan, tangisan semuanya menyentap jiwa aku. Aku terdiam lame bila aku baca surat tu.. aku sebak.. kenapa jadi aku? kenapa keadilan tak menyebelahi diri aku..? kenapa aku jahat sangat ke waktu tu..bila aku baca kandungan surat tu lagi, aku reda..kurang sikit berbanding tadi. Tapi, tetap terbayang dalam otak fikiran aku.
     Aku nak berterus terang... aku nak cerita perkara sebenar kat sini.. aku simpan benda tu (yang diharamkan bawak kat sekolah) kat umah kawan aku, sampai nak balik kampung, waktu cuti la.. dia bagi benda tu kat aku untuk aku bawak balik rumah sebab dia nak balik kampung dia kat Thailand, jadi dia risau dia tak dapat gi sekolah untuk pulangkan kat aku, jadi dia bagi aku awal-awal. Nak dijadikan cerita aku kantoi ngan 2 orang lagi kawan aku.. dan ramai yang tahu benda ni... diorang punya kena rampas tapi aku punya lom lagi. Habis tempat aku kena geledah tapi tak jumpa, disebabkan aku kesian kat kawan aku, dan aku sayang dia, dan aku nak senang same-same & susah same-same aku pun serahkan barang aku dengan sukarela... tamat.
          Waktu akhir tahun, (graduasi) kitorang pakat buat surat untuk mintak kembalikan kitorang punya barang.. punyalah gembira, 2 orang kawan aku dikembalikan barang tu.. tapi aku? apa salah aku wei? kenapa aku tak dapat balik aku punya barang tu.. memang tak adil, ade ke korang rasa benda ni adil? memang, sekarang ni aku memang dah terlambat nak mintak balik. tapi kalau pikir balik aku dah kira baik la, tak buat apa-apa pun, aku siap serahkan sendiri barang tu, tapi kenapa aku yang tak dapat balik barang aku... bila aku pikir balik sekarang "siapa yang sebenarnya bertanggungjawab terhadap barang aku tuh???"
        Tapi sekarang aku dah okey cume aku nak tahu je siapa sebenarnya yang bertanggungjawab terhadapa barang aku? yes, just positif dengan Allah, Allah uji semampu aku.
        Maaf jika coretan ini menguris... kepada kengkawan yang sentiasa menyokong aku thanks a lot! Gomapta, arigato! JAZAKILLAH....

      P/s: sekarang sedang mencari buku kecil warne hitam... my lovely book!

No comments:

Post a Comment